27 Δεκεμβρίου 2016

Στη Ρωγμή του Χρόνου


Σε βλέπω κάτω από τη μάσκα που φοράς, χρόνια τώρα. Θυμάμαι πότε την έβαλες. Το έχεις ξεχάσει. Ίσως μέσα στις βαθύτερες σου σκέψεις, κάποιες ιδιαίτερες, φοβικές στιγμές να το θυμάσαι, αλλά αμέσως το διώχνεις. Για να μη σού φύγει το πορτρέτο που θέλεις να διατηρείς. Για να μη μπερδευτείς ανάμεσα σε κόσμους, χρόνους και συναισθήματα.

Όσο χτίζεις τους κόσμους της προσποίησής σου αισθάνεσαι κυρίαρχος, σίγουρος, σταθερός. Έχεις ξοδέψει πολύ χρόνο και ενέργεια για να το κάνεις. Ποτέ δεν είναι απλό ή εύκολο. Δεν μπορείς να τους γκρεμίσεις με μιας ή να απαρνηθείς το δημιούργημά σου.

9 Δεκεμβρίου 2016

Απλά Περαστική

Μια σκέψη φευγαλέα...τις ξέρω εγώ αυτές...
Κάνουν τις τάχα μου αδιάφορες, "απλά περαστικές", αλλά γελάνε πονηρά φεύγοντας.

"Έλα, φτάνει, ώρα να προχωράς...τι άλλο; Έγραψες αρκετά...γέμισε ο τόπος γραμμένα!"

Την έπιασα στην έξοδο.. Ωπ; Αλλά είχε φύγει ήδη...

Και να μαι πάλι να γράφω...τίποτα!

Άλλοι τα κλείνουν και φεύγουν ηρωικά. Άλλοι αλλάζουν στέκι. Εγώ, ποτέ δεν ξέρω...δεν έχω σχέδια.