27 Δεκεμβρίου 2016

Στη Ρωγμή του Χρόνου


Σε βλέπω κάτω από τη μάσκα που φοράς, χρόνια τώρα. Θυμάμαι πότε την έβαλες. Το έχεις ξεχάσει. Ίσως μέσα στις βαθύτερες σου σκέψεις, κάποιες ιδιαίτερες, φοβικές στιγμές να το θυμάσαι, αλλά αμέσως το διώχνεις. Για να μη σού φύγει το πορτρέτο που θέλεις να διατηρείς. Για να μη μπερδευτείς ανάμεσα σε κόσμους, χρόνους και συναισθήματα.

Όσο χτίζεις τους κόσμους της προσποίησής σου αισθάνεσαι κυρίαρχος, σίγουρος, σταθερός. Έχεις ξοδέψει πολύ χρόνο και ενέργεια για να το κάνεις. Ποτέ δεν είναι απλό ή εύκολο. Δεν μπορείς να τους γκρεμίσεις με μιας ή να απαρνηθείς το δημιούργημά σου.

9 Δεκεμβρίου 2016

Απλά Περαστική

Μια σκέψη φευγαλέα...τις ξέρω εγώ αυτές...
Κάνουν τις τάχα μου αδιάφορες, "απλά περαστικές", αλλά γελάνε πονηρά φεύγοντας.

"Έλα, φτάνει, ώρα να προχωράς...τι άλλο; Έγραψες αρκετά...γέμισε ο τόπος γραμμένα!"

Την έπιασα στην έξοδο.. Ωπ; Αλλά είχε φύγει ήδη...

Και να μαι πάλι να γράφω...τίποτα!

Άλλοι τα κλείνουν και φεύγουν ηρωικά. Άλλοι αλλάζουν στέκι. Εγώ, ποτέ δεν ξέρω...δεν έχω σχέδια.

28 Νοεμβρίου 2016

Μια Άλλη Ζωή

Ποτέ δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ό,τι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Πάντα έλκουμε αυτά που μάς ανήκουν είτε ως μαθήματα είτε, κυρίως, ως προκλήσεις διεύρυνσης της αντίληψής μας και πραγματικής, δημιουργικής προσφοράς στη ζωή μας αλλά και στους άλλους. 

Χάνοντας όμως τον εαυτό μας μέσα στα παράπονα, στην τραγικοποίηση, στο μοιρολόι, στην ανάγκη διαφυγής,  αδυνατούμε να δούμε πέρα από το αδιέξοδο, το πρόβλημα, την ασθένεια, τον χωρισμό, τη δυσκολία, οτιδήποτε δεν ήταν μέσα στα σχέδιά μας. Και η άλλη θέαση, όσο κι α δυσκολεύει αρχικά, είναι πάντα πολύ πιο αληθινή, πιο αυθεντική, πιο απελευθερωτική!

14 Νοεμβρίου 2016

Περί ανάγκης


"Η ουσία δεν ανατρέπεται, αλλιώς δεν υπήρχε."

"Τα λάθη, τα ονομάζεις τέτοια γιατί δεν ξέρεις τον πραγματικό λόγο που έγιναν."

"Χρειάζεται ο άλλος με τον οποίο μοιράζεσαι, για να εκφραστεί κάτι, να επινοηθεί, να δημιουργηθεί." 

Η ανάγκη  γεννά τη δημιουργία. Όχι όμως από έλλειψη, αλλά από πληρότητα. Αυτή η ανάγκη εκδηλώνεται ως έλλειψη στα κατώτερα/πυκνότερα στρώματα ύπαρξης και έκφρασης, αλλά είναι πληρότητα στα ανώτερα επίπεδα.

Η ανάγκη στα κατώτερα δημιουργεί καταστροφή, στέρηση, εξάρτηση, εμμονές, έλλειψη, επανάληψη, αυτού που προσπαθεί να γεμίσει αλλά δεν μπορεί. Όμως η πραγματικότητα σχηματίζεται από την αντίληψη και η αντίληψη μεταβάλλεται, υπόκειται σε ερμηνεία, ανάλογα με το εύρος της γνώσης που συντίθεται με σοφία και σύνεση.

16 Οκτωβρίου 2016

Λέξεις περίεργες, νοήματα μεταβλητά


Χρησιμοποιούμε λέξεις, χωρίς να σκεφτόμαστε συνειδητά το νόημά τους.
"Κάνε όνειρα..."
"Ακολούθησε τα όνειρά σου..."
Και βάζουμε στόχους, εξακολουθούμε να βάζουμε στόχους. Αγνοώντας το σκοπό μας.

Ποιος μπορεί να είναι ο "σκοπός"; Τα πιο αληθινά, σημαντικά θέματα, δεν μπορούν να εξηγηθούν...ακόμα. Να περιγραφούν. Δεν υπάρχουν οι συνηθισμένες "λίστες βημάτων" που μπορείς να ακολουθήσεις για να πετύχεις αυτό που νομίζεις πως καταλαβαίνεις.

22 Σεπτεμβρίου 2016

Πόλεμος και Ειρήνη

Ο πόλεμος είναι αναγκαίος. Όμως φοβόμαστε να τον κάνουμε κι έτσι δημιουργούμε τις εξωτερικές αφορμές που θα τον κάνουν απαραίτητο (ενώ θεωρούμε πως έρχονται από αλλού). Λειτουργώντας όμως πλέον ως θύματα και όχι ως συνειδητοί δημιουργοί.

Την ειρήνη δεν την γνωρίζουμε εφόσον συνεχίζουμε τον πόλεμο εσωτερικά, αθέατα, ασυνείδητα. Δίνοντας το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής μας στα αποκτήματα που θεωρούμε πως μας έλειψαν ή πως μάς στερήθηκαν, όταν παλεύαμε στους εξωτερικούς πολέμους μας.

Δεν μαθαίνουμε από το παρελθόν. Μαθαίνουμε μόνο από το παρόν. Το παρελθόν μπορούμε να το κοιτάμε, μόνο όταν μάθουμε να κοιτάμε καθαρά το παρόν.

17 Σεπτεμβρίου 2016

Παράδοξα...όταν οι λέξεις δεν διατυπώνουν

Οι πληροφορίες είναι πάντα πολύ περισσότερες απ' όσες νομίζουμε πως ταξινομούμε ή και ζυγίζουμε. Δεν έχουμε τη δυνατότητα ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει δια της βίας, προτού μάθουμε να κοιτάμε, προτού αποκτήσουμε το θάρρος να γνωρίζουμε, προτού είμαστε έτοιμοι να ενεργήσουμε βάση όσων αντιλαμβανόμαστε.

Κάθε μέγιστη συνειδητοποίηση/άνοιγμα, προκαλεί ένα ήρεμο, γαλήνιο χαμόγελο, διαφορετικά δεν είναι συνειδητοποίηση. Είναι άλλη μια πλάνη στο δρόμο μας, που έχουμε ανάγκη να βιώσουμε.

Επιστρέφουμε/θυμόμαστε, εξελίσσοντας τον εαυτό μας, μετακινούμενοι, δημιουργώντας. 

4 Σεπτεμβρίου 2016

Έπαια Πτερόεντα


Καλά, δεν το βλέπεις;

Με τόσα και τόσα που αναλύουμε, συζητάμε, ανταλλάσσουμε, συμφωνούμε, διαφωνούμε, σχεδιάζουμε, κάνουμε, τίποτα δεν αλλάζει.

Για να δεις όμως από τόσο μακριά κάτι, χρειάζεται να ταξιδέψεις πολύ και τολμηρά, έξω και πέρα από τον εαυτό σου, τον στενό κύκλο του κόσμου, της γειτονιάς σου, του χρόνου.. Και να τολμήσεις να δεις πολύ πιο πέρα από συμφέροντα, ιδεολογίες, κράτη, έθνη, ιστορία.

31 Αυγούστου 2016

Πάντα χρειάζονται δυο...

Πάντα χρειάζονται δυο...

Συχνά νομίζουμε και νοιώθουμε μόνοι. Δεν είμαστε ποτέ! Είμαστε μέρος και δημιουργοί αυτού του κόσμου, με διασυνδέσεις που μοιάζουν μαγικές, όμως δεν είναι. Είναι φυσιολογικές!

Σίγουρα δεν φαίνονται με το "γυμνό μάτι", όπως τα περισσότερα άλλωστε, στον επιφανειακό, υλικά εστιασμένο κόσμο μας...

Οι διασυνδέσεις υπάρχουν πέρα από τις συμβάσεις που δημιουργούμε, για να σκιάζουν τη θέασή μας. Ο μόνος λόγος που τις διατηρούμε είναι για να αποδεικνύουν την υφιστάμενη θέασή μας, η οποία είναι ανάγκη, πέρα από κάθε αλήθεια, που είναι πάντα πολύ πιο πολυσύνθετη και πολυεπίπεδη.

29 Αυγούστου 2016

Φεύγει το καλοκαίρι (;)

Οι μέρες μικραίνουν, η δουλειά πλησιάζει, το προκαθορισμένο πρόγραμμα απειλεί, τα προβλήματα αρχίζουν να ξαναφαίνονται στον ορίζοντα. Καμία προετοιμασία δεν είναι αρκετή για να διώξει τον πόνο, το κρύο, την έλλειψη, το κρύψιμο του ήλιου.

Αλλά είναι έτσι;

Το καλοκαίρι θολώνει το μυαλό, όπως και ο χειμώνας. Η πραγματικότητα κρύβεται μόνο προσωρινά.

8 Αυγούστου 2016

Απενεχοποίηση...ο απώτατος αποπρογραμματισμός

Κάποιες φορές ή τις περισσότερες φορές, κόντρα στην κοινωνική πεποίθηση, ζεις τις ίδιες εμπειρίες ξανά και ξανά, όχι για να αλλάξεις τακτική, συμπεριφορά ή επιλογή /απόφαση. Αλλά για να αποδεκτείς επιτέλους πως δεν ήσουν λάθος, πως είχες λόγο όμως τον ξέχασες. Πως πάλι από την αρχή, τα ίδια θα έκανες και κάνεις. 

Μας διδάσκει η ενοχική και αλαζονική εκπαίδευση/προγραμματισμός μας πως είμαστε λάθος, πως πρέπει να αναθεωρήσουμε, να ζητήσουμε συγχώρεση. Πόσο λάθος είναι το μονομερές, το "απόλυτο μισό", η καταδίκη του εαυτού μας!

Για χρόνια κουβαλάμε βάρη που δεν μας ανήκουν προσπαθώντας να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε. Επειδή και μόνο καταφέρνουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας, παγιδευμένοι σε μια επιβλητική ηθική που δεν αμφισβητήσαμε.

24 Ιουλίου 2016

Ιστορίες...

Κάποια στιγμή, οι άνθρωποι αναλογίζονται... "Έκανα αρκετά στη ζωή μου; Άξιζε η ζωή μου;" Ποτέ δεν ήμουν καλή στο μέτρημα...

Δεν μετρούσα "καλά" τα λεφτά μου, τις αποτυχίες μου, τις επιτυχίες μου, τις αναμνήσεις μου, το χρόνο μου....Τουλάχιστον όχι όπως τα μετράει συνήθως η κοινωνία.

Μικρή διάβαζα πολλές ιστορίες...και προσωπικές. Τις λεγόμενες αυτοβιογραφίες ή βιογραφίες. Ήθελα να μπαίνω βιωματικά μέσα στο κάθε έργο, για να αισθάνομαι, να έχω την αίσθησή του. Χωρίς να το έχω καταλάβει ακόμα, αγωνιούσα να ζήσω, όσα περισσότερα αλλά και όσο βαθύτερα, αυτή τη ζωή που με φιλοξενεί.

3 Ιουλίου 2016

"Ουτοπική" σχέση



Να επιμένεις, να αντέχεις, να προχωράς και να εμπιστεύεσαι…. Για πόσο; Μέχρι πότε;

Ο προσωρινός εαυτός είναι πολύ ανυπόμονος και πολύ εύκολα παρασύρεται προς δελεαστικά μονοπάτια. Αλλά, μερικοί από μας, δεν παρεκκλίνουμε τόσο εύκολα…

Στρίβεις σε λάθος στενό κάποιες φορές, που πάντα υπηρετεί τη συνολική σου εμπειρία. Αλλά σύντομα επανέρχεσαι, πίσω στον δικό Σου δρόμο.

15 Ιουνίου 2016

Μη φοβάσαι να κοιτάξεις

Πρέπει να μη φοβάσαι να κοιτάξεις. Όταν δεν κοιτάζεις, ο νους φτιάχνει τις δικές του εικόνες, τις οποίες πιστεύεις πως είναι αληθινές.

Έχει μια προκλητική ομορφιά ο περιορισμός της γλώσσας και οι έτοιμες ερμηνείες του παρελθοντικού, εκπαιδευμένου μας εαυτού.

Τα στάδια που περνάμε είναι οι προσωπικές μας ασυνείδητες επιλογές, που πολεμάμε ενόσω δεν τις αναγνωρίζουμε ως Δικές Μας.

Ο κόσμος φαίνεται μα δεν είναι ίδιος καθημερινά. Μπορούμε να το αντιληφθούμε αυτό, βιωματικά ή μπορούμε και να το προσπεράσουμε, αν έχουμε την ακλόνητη ανάγκη να το προσπερνάμε. Όλα παίζουν! Ελεύθερα!

7 Ιουνίου 2016

Μαθήματα

Πώς να αλλάξουμε μια έννοια που ήδη πιστεύουμε πως γνωρίζουμε;

Περιμένουμε, έτσι μάθαμε, έτοιμη ύλη, έτοιμες μεθόδους. Μια καθορισμένη πορεία με αρχή και τέλος που θα ακολουθήσουμε.

Όμως, τι γίνεται αν δεν υπάρχει; Πώς είναι αν εμείς τη φτιάχνουμε κάθε στιγμή;

Πότε είχαμε ξανά την ευκαιρία να το σκεφτούμε αυτό, πόσο μάλλον να το κάνουμε πράξη;

Και πρέπει να επιστρέψουμε στην αρχή, που δεν ξέρουμε καν ποια είναι...

29 Μαΐου 2016

Διατηρώντας την ταυτότητα…

Σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου, στον Ελληνικό χώρο, είμαστε ακόμα τόσο ευκολόπιστοι, τόσο δέσμιοι των συνηθειών μας, του παρελθόντος, της ταυτότητάς μας.

Αποτελεί κίνδυνο κοινωνικό και προσωπικό να δείξεις ποιος πραγματικά είσαι, να ξεστρατίσεις, έστω και λίγο από το κοινωνικό κατεστημένο.

Πολλές οι «υποχρεώσεις», οι δεσμεύσεις, όλα όσα λειτουργούν τελείως διαφορετικά, αν τραβήξεις λίγο την κουρτίνα των παρασκηνίων.

Τραγική ειρωνεία. Διαφορετικές πραγματικότητες, με ισότιμη δύναμη, που δεν τολμούν οι άνθρωποι να διαταράξουν. Εις βάρος φυσικά του πραγματικού τους Εαυτού, της εξέλιξης, της ελευθερίας.

Μου θυμίζει καρναβάλι, όμως με «πραγματικές» μάσκες και ρόλους…

20 Μαΐου 2016

Για την Ατομικότητα

Η προσωπικότητα είναι διαφορετική από την ατομικότητα.
Η ξεχωριστότητα είναι διαφορετική από τη μοναδικότητα.

Η προσωπικότητα έχει ανάγκη την ξεχωριστότητα. Την επιδιώκει όσο (επίσης) τη φοβάται, στηρίζοντας πάνω σε αυτήν όλη τη δράση και το σκεπτικό της. Βάζει τα φίλτρα, επιδιώκει τους στόχους, με απώτερο σκοπό να διατηρηθεί, να ξεχωρίσει, να επιβληθεί.

Η ατομικότητα είναι άλλο, μια τελείως διαφορετική κατάσταση ύπαρξης., που δεν αναγνωρίζεται, παρά μόνο από άλλη ατομικότητα. Δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να αναλάβει για να είναι αγαπητός, αποδεκτός, ασφαλής στον κόσμο και στον ύπνο του.

8 Απριλίου 2016

Θολή Πραγματικότητα



Δεν υπάρχει καμία δύναμη που μπορεί να σε μετακινήσει, αν εσύ θέλεις να παραμένεις εκεί που βρίσκεσαι.
Αυτό δεν είναι δύναμη;
Αυτήν την δύναμη δεν την αναγνωρίζεις;
Μπορείς να τη γυρίσεις υπέρ σου αντί να παραπονιέσαι πως "άλλοι σε περιορίζουν", είναι "οι συνθήκες που σε κρατάνε δέσμιο";

Όταν σ' αποδέχομαι όπως ακριβώς είσαι ΕΠΕΙΔΗ  βλέπω περισσότερα απ' όσα φαίνονται στην επιφάνεια σου, σημαίνει πως μπορώ να υπάρχω όπως θέλω να είμαι εγώ, αντίστοιχα και παράλληλα με σένα. Όχι πάντα όπως σ' αρέσει!

Αυτό σημαίνει ότι συχνά θα διαφωνείς, θα σε θυμώνω, θα βλέπεις όλα όσα δεν είμαι και θα σ' εξυπηρετούσε ν' αλλάξω. Πόσο εύκολη θα ήταν η ζωή σου τότε!

4 Απριλίου 2016

Ο φόβος και ο Συνειδητός Εαυτός

Ο φόβος είναι ένδειξη του πού χρειάζεται να κοιτάξεις. Δε φεύγει, αν δεν τολμήσεις να κοιτάξεις... Γιατί είναι ένδειξη, είναι σύμπτωμα. Δεν είναι εχθρός που πρέπει να πολεμήσεις.

Τα απομονωμένα και επιβλητικά εγώ, εμφανίζονται απειλητικά όταν παραμένουν ακυβέρνητα. Δεν μπορείς να κυβερνήσεις κάτι που φοβάσαι, χωρίς να του επιβληθείς. Μα τότε, ταυτόχρονα γίνεσαι και θύμα του. Σε εξουσιάζει ο ίδιος ο φόβος σου, που δεν κατάλαβες τη σημασία του. Πίστεψες πως είναι εναντίον σου, πως μπορεί να σε συνθλίψει.

28 Μαρτίου 2016

Σκληροί Άνθρωποι

Πιστεύουν πως έχουν χρέος να είναι δυνατοί. Μα αυτό το χρέος δεν ξεπληρώνεται ποτέ.

Καταδικάζουν την αδυναμία, εκλογικεύοντας και αναλύοντας τα συναισθήματά τους, μεχρι να μπορούν να ζήσουν με τον εαυτό τους.

Παρουσιάζουν μια απίστευτη σκληρότητα προς τον εαυτό τους και προς τους άλλους. Δεν θέλουν ν' απαλλαγούν από ότι τους προσφέρει ασφάλεια και γνώση/την ανάγκη να ξέρουν.

16 Μαρτίου 2016

Ο καρκίνος κι εμείς

Εναλλακτικές θεραπείες, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, ψυχοθεραπείες, διατροφή/δίαιτες, ενεργειακές θεραπείες....δεν ξέρω αν αφήνω κάτι πίσω.... Αυτό που παραμένει μετά και παρόλα αυτά όμως, είναι πως ο καρκίνος εξακολουθεί να θερίζει τις ζωές μας, τις οικογένειες, τις κοινωνίες, την ανθρωπότητα. Τελευταία, και όσο εξελισσόμαστε/μαθαίνουμε, γίνονται όλα πιο ευδιάκριτα, σε όποιους τολμούν να ανοίγουν τα μάτια του νου.

Κάποιες χώρες, κάποιες περιοχές μαστίζονται περισσότερο. Αυτό είναι πλέον φανερό. Από την άλλη, ο καρκίνος δεν περιορίζεται σε ηλικίες, αν και όλο και νεότεροι φαίνεται να προσβάλλονται. Τίποτα δεν είναι τυχαίο φυσικά, μα η απλή παπαγαλίστικη φράση δεν φανερώνει και γνώση του λόγου.

Τα αίτια, παραμένουν εσωτερικά, αν και συνήθως η συνήθεια του φόβου τα ψάχνει στο περιβάλλον, στις τροφές, στις συνήθειες, ενώ καμία θαυματουργική θεραπεία δεν φαίνεται να διαρκεί για πολύ.

8 Μαρτίου 2016

Για τη θεά μέσα μας

Αισθήσεις, ομορφιά, ένωση, έρωτας, γεννήθηκαν με τη γυναίκα, το θηλυκό.

Η εμπειρία των αισθήσεων.

Οι ακρότητες της απόρριψης.

Η θεωρία της αλαζονείας.

Η δολοφονία του σώματος.

Η καταδίκη του Έρωτα.

Η ενοχή της ένωσης.

Οι κρυμμένες φαντασιώσεις.

Οι βίαιες ακρότητες.

Η καταδίκη της γυναίκας.

4 Μαρτίου 2016

Σπατάλη ενέργειας (;)

Η όποια συμφωνία ή ασυμφωνία μας είναι ανούσια. Η βιωματική κατανόηση/γνώση αυτο-ακυρώνει την ανάγκη της πειθούς, της υπερβολικής ανάλυσης, ενώνοντας τα σκορπισμένα, ασύνδετα κομμάτια.

Πολλοί μου ζητούν να εξηγήσω, να επεκταθώ, θεωρώντας ότι φέρομαι με αλαζονεία όταν δεν το κάνω. Αναλογικά, κουράζομαι από τις υπερβολικές αναλύσεις/εξηγήσεις που εστιάζονται σε τοποχρονικούς προσδιορισμούς, ιστορικές "αποδείξεις" και θεωρητικές/υποθετικές εκφράσεις. Η σπατάλη ενέργειας σε ανούσιες πρακτικές όμως, παραμένει ευθύνη του καθενός μας, που συνειδητά πρέπει να επιλέγουμε, ανεξάρτητα από το φαίνεσθαι του προφίλ μας.

Άλλοι συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί μου, κάτι που επίσης με αφήνει αδιάφορη/ατάραχη, αφού δεν αφορά εμένα αλλά τον αποδέκτη, όπως ισχύει και αντίστροφα, στις δικές μου συμφωνίες ή διαφωνίες, τις οποίες χρησιμοποιώ ως απλές αφορμές επέκτασης της δημιουργικής σκέψης μου.

18 Φεβρουαρίου 2016

Λειτουργίες μυρμηγκιού

Όταν αισθάνεσαι χαμένη, προσπαθείς να "μαζέψεις το μυαλό σου", όπως το μυρμήγκι που προχωρά πανικοβλημένο προς τη φωτιά, προσπαθώντας να την αποφύγει και έτσι καίγεται.

Αυτή είναι η ενστικτώδης λειτουργία του νου, όταν εισέρχεται σ' αυτήν την πραγματικότητα. Η συνείδηση είναι άλλο πράγμα...

Δεν έχει σχέση με την ποσότητα γνώσης που μπορείς να αποκτήσεις του κόσμου αυτού. Έχει σχέση με την αντίληψη πέρα από αυτόν, με τη σχέση που έχεις αναπτύξει με τον βαθύτερο εαυτό σου, με όλα όσα ο φυσικός νους σου δεν θα σου πει ποτέ.

14 Φεβρουαρίου 2016

Πορεία στη μαγεία


Είναι κύκλοι, είναι μοτίβα, είναι γεωμετρία, είναι χρώμα η πορεία μας στο χρόνο και στο χώρο. Πολλές φορές θα ήθελα να μπορώ να την περιγράψω με λόγια, μα δεν υπάρχουν.

Ποτέ δεν το βλέπεις όλο αυτό από την αρχή. Δεν αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος, το βάθος, την απεραντοσύνη, που κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως δεν έχει τέλος, δεν έχει τελικό προορισμό. Έχει μόνο αναχωρήσεις, αφίξεις, στάσεις, και όλα όσα μπορούν να χρωματίσουν το καθένα με τη σκοτεινή ή τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

12 Φεβρουαρίου 2016

Κατηγόρησε!

Κατηγόρησε τις αρνητικές σου σκέψεις.

Κατηγόρησε τα συναισθήματά σου.

Κατηγόρησε τη συμπεριφορά σου.

Κατηγόρησε τις πράξεις σου και την απραξία σου.

Κατηγόρησε τις επιθυμίες σου.

Κατηγόρησε τον εαυτό σου.

Κατηγόρησέ τα όλα και δεν θα έχεις τίποτα. Μετά θα σου φταίνε οι πάντες και τα πάντα. Ό,τι κι αν πιάνεις θα μεταμορφώνεται σε πίκρα.

Ο απόλυτος παραλογισμός, που συνεχίζεται για το μόνο λόγο πως όλα παραμένουν κρυμμένα, καλά κλειδωμένα μέσα στο νου  και στην καρδιά σου.

5 Φεβρουαρίου 2016

Αυτές οι σχέσεις...


Αυτές τις σχέσεις που δεν επιλέγουμε εμείς συνειδητά,
που δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα ή υπόνοια πως μπορούσαν να υπάρχουν.

Αυτές οι σχέσεις που δεν υπήρχε περίπτωση να συμβούν τυχαία ή λογικά,
που χρειάστηκε να μετακινηθούν πολλές καταστάσεις, να ενωθούν και να διαλυθούν κόσμοι  για να συμβεί η μοιραία συνάντηση.

Αυτές οι σχέσεις που ανάμεσα στο χάος, το θόρυβο και όλα τα άλλα που συμβαίνουν γύρω σου,
συμβαίνουν απλά, αθόρυβα, αβίαστα και φυσικά.

24 Ιανουαρίου 2016

Η φλόγα της Καρδιάς σου

Ξέχασες πως η ζωή περιλαμβάνει το πάθος. Αυτό κυνηγάς μα το φοβάσαι κιόλας. Κι έτσι κυνηγάς άσκοπα!

Σου έμαθαν πως θα σε κάψει και έκανες τα πάντα για να προστατευτείς από αυτό. Σου τρώει όμως τα σωθικά σου, η ανεκπλήρωτη φύση σου.

Κι έτσι έμεινες μισός να τριγυρνάς τις θάλασσες, ψάχνοντας λιμάνια που θα σε προστατεύσουν από τις φουρτούνες του.

16 Ιανουαρίου 2016

Ξεχωριστά και μαζί

Δεν προσπαθείς μια σχέση. Το μόνο που προσπαθείς είναι να μάθεις λίγα περισσότερο για τον Εαυτό σου μέσα από αυτήν.

Η σχέση όμως που έρχεται εφόσον έχεις συλλέξει τα κομμάτια σου, έχεις απαγκιστρωθεί από τα δεδομένα σου και έχεις απαλλαγεί από τις επίπλαστες ανάγκες σου, δεν μπορεί να προγραμματιστεί, να πιεστεί, να ελεγχθεί.Έχει δική της ζωή, δική της πορεία.

Σε ξεσηκώνει, σε οδηγεί, σε αναγεννά και σε απελευθερώνει. Δεν την καθορίζεις γιατί τα πάντα αλλάζουν και δεν είσαι ο ίδιος αλλά γίνεσαι κάτι άλλο μαζί της.

3 Ιανουαρίου 2016

Μετά το μούδιασμα...


Το μούδιασμα των ημερών....έστω κι αν δεν το αντιλαμβάνεσαι...

Μέχρι να καταλάβεις πως τίποτα δεν άλλαξε, πως η ζωή σου επιστρέφει ακριβώς όπως την ήξερες. Πως η ποιότητα των σκέψεών σου παραμένει η ίδια, αν δεν έχει μεταμορφωθεί. Και αυτό δεν έχει να κάνει με κανένα εορτασμό, ειδική τελετή, αλλά μόνο με συνειδητή παρουσία στη ζωή. Αλλά τι σημαίνει αυτό άραγε;

Εξακολουθείς να κρύβεις τον πραγματικό σου εαυτό, πίσω απ' όλα όσα προβάλλεις ως αυθεντικά και φαίνονται δημιουργικά, νέα, βήματα μπροστά.

Φοβάσαι την παραίτηση, τη ματαιότητα, την οποιαδήποτε άλλη θέαση, που θα σου γκρέμιζε τον κόσμο σου όπως τον γνωρίζεις.