29 Μαρτίου 2015

Για τη Φανέρωση

Το σημαντικότερο είναι να φανερωνόμαστε στον Εαυτό μας.

Έχουμε υιοθετήσει πολλές πεποιθήσεις για την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την αγάπη, τη φιλία, μα δεν συνειδητοποιούμε πως καθημερινά προδίδουμε τις ίδιες αυτές έννοιες, αγνοώντας τον εαυτό μας, τις πραγματικές μας προθέσεις, τα κρυμμένα κίνητρα που δεν θέλουμε να δούμε.

Όταν είσαι πρόθυμος να ξεσκεπάσεις τα δικά σου εγωιστικά, φοβικά, απολυταρχικά κίνητρα, τότε μπορείς ευκολότερα να αποκαλύπτεις και τα αντίστοιχα κίνητρα των άλλων, είτε τα αναγνωρίζουν συνειδητά είτε όχι. Γίνονται διάφανοι, ακόμα κι αν επιλέγουν να συνεχίζουν την αυτο-άγνοιά τους, την προσποίηση, τους ρόλους που παίζουν νομίζοντας πως είναι «ειλικρινείς.

25 Μαρτίου 2015

Για τις λεπτομέρειες


Όταν αποφασίζεις να ασχοληθείς με τη λεπτομέρεια, αποφασίζεις ταυτόχρονα να ασχοληθείς με την ουσία.

Μα αυτή η ουσία δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, ούτε αναγνωρίζεται από τους γύρω σου.

Όλη η ζωή σε πείθει να πηγαίνεις ανάποδα… να ασχολείσαι με τα «σημαντικά» και να αγνοείς τη λεπτομέρεια, που δεν αντιλαμβάνεσαι καν.

20 Μαρτίου 2015

Ονειρική Μνήμη...το ονομάζουμε "εδώ και τώρα"


Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να προσφέρεις την αρχαία σοφία σήμερα, χωρίς να τη γνωρίζεις ουσιαστικά και έχοντας προσθέσει σε αυτήν, τη γνώση του σήμερα. 

Για τον επιφανειακό, γραμμικό νου της σύγχρονης προσωπικότητας, αυτό μοιάζει ακατανόητο, αδύνατον, πλάνη του ατόμου, ύβρης, αντιφατικό και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας.

Βέβαια, όταν παπαγαλίζουμε ό,τι μας έδωσαν από την αρχαία σοφία ή όταν αναπαράγουμε απλά λόγια άλλων πιστεύοντας πως γεμίζοντας το νου μας με πληροφορία, έτσι γνωρίζουμε, δεν είναι δυνατόν να μεταπηδήσουμε στο πιο πάνω «θεώρημα», μη κατανοώντας το.

19 Μαρτίου 2015

Προσωπικός Χρόνος



Υπάρχει λόγος που δεν μπορώ να πάω πίσω και να διαβάσω τα άρθρα μου ή το βιβλίο μου ξανά.

Τίποτα από αυτά δεν είναι διαχρονικά, ούτε γράφονται με αυτό το σκοπό. Το ίδιο ισχύει για το 99% των όσων κυκλοφορούν, απλά για μένα είναι συνειδητό. Αποτελούν το παρελθόν. Αλλά ποιο παρελθόν, πώς;

Ακόμα κι αν επέλεγα να γράψω πάνω στο ίδιο θέμα σήμερα, θα έγραφα με εντελώς διαφορετικό τρόπο, και αυτό το κάνουμε καθημερινά, μέσα σε ζωντανούς διαλόγους. Έχουν σημασία τα όσα γράφω όταν το κάνω, όταν επιλέγω να τα ανεβάζω, μόνο για όσους μπορούν να δουν πέρα από τα φαινόμενα ή τουλάχιστον υποψιάζονται πως όσα βλέπουν δεν είναι τα πάντα.

4 Μαρτίου 2015

Με στοίχημα τη ζωή μας

Οι άνθρωποι νομίζουν πως μπορούν να κρύβονται. Kαι μόνο επειδή το σύστημα που υπηρετούμε βασίζεται σε ανάγκη «αποδείξεων», που μπορούν να αντιληφθούν οι πέντε αισθήσεις. Και είναι τόσο ελλιπές όλο αυτό το θέατρο του κρυφού, όταν ξεφεύγεις από τα όρια του φαίνεσθαι!

Κατά τα φαινόμενα ή κατά παράδοσην, οι άνθρωποι θέλουν να χωρίζονται σε «καλούς» και «κακούς» και φυσικά οι «φυσιολογικοί» θέλουν να ανήκουν στους «καλούς». Έχουν πάντα τις καλύτερες προθέσεις και ζουν μια ζωή νορμάλ! Δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί δεν είναι ευτυχισμένοι, γιατί δεν έχουν όλα όσα θέλουν (και αξίζουν), αλλά συνεχίζουν να το προσπαθούν. Οτιδήποτε αρνητικό, αγωνίζονται να το εξαλείψουν, φτιάχνοντας «αλήθειες» με κανόνες, τις οποίες θέλουν και προσπαθούν να ακολουθούν.