27 Οκτωβρίου 2014

Με τις «καλύτερες προθέσεις» σκοτώνουμε το πνεύμα των παιδιών μας



Θέλω να ζητήσω εξ’ αρχής συγνώμη από τους δασκάλους (τους αληθινούς δασκάλους, αυτούς που αγαπάνε αυτό που κάνουν και όχι από τους «υπαλλήλους»), τους οποίους σέβομαι και τιμώ καθώς είχα κι εγώ μερικούς – ελάχιστους – σπουδαίους στη ζωή μου. Είναι οι ίδιοι θύματα του ίδιου συστήματος που προσπαθούν, με αξιοπρέπεια να τιμήσουν.

Καθημερινά διαπιστώνω τη ζημιά που άθελά μας κάνουμε στα παιδιά μας, νομίζοντας πως προσφέρουμε σε αυτά το καλύτερο δυνατόν. Ευθύνη έχουμε πρωτίστως εμείς, οι γονείς. Όχι για τις επιλογές μας γιατί ένας ασυνείδητος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ευθύνη. Μα για τη συνεχιζόμενη ύπνωσή μας που μας στερεί το δικαίωμα και την ευθύνη της συνειδητής επιλογής της δράσης μας.

Δεν διδάσκουμε στα παιδιά μας πώς να σκέπτονται ελεύθερα, απαλλαγμένα από απόψεις, πεποιθήσεις και φοβίες. Τα διδάσκουμε τις δικές μας πεποιθήσεις, απόψεις και φοβίες, ως αλήθεια, εμποδίζοντάς τα να βρουν τη δική τους. Έπειτα, τα στέλνουμε στα «σχολεία» (εκπαιδευτήρια) που αναλαμβάνουν να «πιστοποιήσουν», με άπειρες φτιαχτές «γνώσεις», πληροφορίες υποκειμενικές (που παρουσιάζονται φυσικά ως αντικειμενικές) την καθολική ύπνωσή  και άβουλη ύπαρξή τους.

Δεν με ενδιαφέρει ο «μέσος άνθρωπος». Ψάχνω αυτούς που έχουν καταλάβει, που είναι έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη να γίνουν και να ακολουθήσουν τον Εαυτό τους.

Κάποιες φορές, η ευθύνη και η ανάγκη ουσιαστικής δράσης, βαραίνει το γράψιμο και εστιάζει τη συνείδηση σε συγκεκριμένες λειτουργίες με νόημα… ακόμα και αν φαίνονται λίγοι αυτοί που πραγματικά κατανοούν.

Ξέρω, από άλλους συνταξιδιώτες σαν εμένα, ότι ο λόγος τους περνάει σχεδόν απαρατήρητος καθώς έχουμε πάθει ανοσία στην αχαλίνωτη πληροφόρηση (παραπληροφόρηση, κατά τη βούλησή μας) και αρνούμαι να αναλώνομαι προσπαθώντας να ξυπνήσω τον κοιμισμένο γίγαντα…

Θα συνεχίσω το θέμα εδώ, για τους αληθινά σκεπτόμενους ανθρώπους γιατί είναι πολύ σημαντικό για να το αναλύσω για όλους όσους από περιέργεια απλά προσπερνάνε. Άλλωστε, η μοναδική πρόθεσή μου είναι η συνειδητή συν-δημιουργία!




2 σχόλια:

  1. Ευτυχώς που δεν έχω παιδιά, δεν θα άντεχα να τα βλέπω σε τέτοιο λούκι. Σκούζω συνέχεια τον αδελφό μου που έχει γυναίκα από βαρβαρικά φύλα, για τα θέματα που περιγράφεις κ μ'έβγαλαν (οι αγράμματοι) τρελό που πιστεύω τον καθέναν στο ιντερνετ κλπ κλπ και ότι ξέρει η δασκάλα...και η μπουλτόζα γυναίκα του!! όπως είπε ο Ηράκλειτος δεν μπορείς να επιμορφώσεις τέτοια κοινωνία. Ατελείωτη η περιγραφή της ανωμαλίας που διέπει το δίποδο ζώο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ έχω όμως Πάνο και όντως δεν άντεχα να εντάξω το παιδί μου σε τέτοιο λούκι, όπως και δεν το έκανα. http://denphgainosxoleio.blogspot.gr/

      Διαγραφή