Θέλω να ζητήσω εξ’ αρχής συγνώμη από τους δασκάλους (τους αληθινούς δασκάλους, αυτούς που αγαπάνε αυτό που κάνουν και όχι από τους «υπαλλήλους»), τους οποίους σέβομαι και τιμώ καθώς είχα κι εγώ μερικούς – ελάχιστους – σπουδαίους στη ζωή μου. Είναι οι ίδιοι θύματα του ίδιου συστήματος που προσπαθούν, με αξιοπρέπεια να τιμήσουν.
Καθημερινά διαπιστώνω τη ζημιά που άθελά μας κάνουμε στα παιδιά μας, νομίζοντας πως προσφέρουμε σε αυτά το καλύτερο δυνατόν. Ευθύνη έχουμε πρωτίστως εμείς, οι γονείς. Όχι για τις επιλογές μας γιατί ένας ασυνείδητος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ευθύνη. Μα για τη συνεχιζόμενη ύπνωσή μας που μας στερεί το δικαίωμα και την ευθύνη της συνειδητής επιλογής της δράσης μας.
Καθημερινά διαπιστώνω τη ζημιά που άθελά μας κάνουμε στα παιδιά μας, νομίζοντας πως προσφέρουμε σε αυτά το καλύτερο δυνατόν. Ευθύνη έχουμε πρωτίστως εμείς, οι γονείς. Όχι για τις επιλογές μας γιατί ένας ασυνείδητος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ευθύνη. Μα για τη συνεχιζόμενη ύπνωσή μας που μας στερεί το δικαίωμα και την ευθύνη της συνειδητής επιλογής της δράσης μας.