27 Ιουνίου 2014

Για ένα μέλλον...

Νοιώθω ότι αυτό είναι το σημαντικότερο θέμα που έχω/θα έχω γράψει ποτέ! Σαφώς δεν μπορώ να πω αρκετά γι’ αυτό μέσα από ένα μόνο άρθρο, αλλά μπορώ να δώσω το πλαίσιο, τα ουσιαστικά σημεία… εύχομαι προς περεταίρω σκέψη και προβληματισμό.

Μπορούμε να λύσουμε ΟΛΑ τα προβλήματα που έχουμε ως κοινωνία με μιας, αν το θέλουμε πραγματικά. Όλα μαζί! Αλλά δεν θέλουμε ακόμα… θα καταλάβετε το γιατί.

24 Ιουνίου 2014

Σχέσεις γονιών – παιδιών


Για να έχει ένας γονιός ψυχική/πνευματική σύνδεση με το παιδί του, θα πρέπει να αποκτήσει σύνδεση ψυχική/πνευματική με το δικό του εσωτερικό «παιδί»: με τον βαθύτερο ψυχισμό του. Να έχει τουλάχιστον αρχίσει να συνθέτει τα εσωτερικά, διασκορπισμένα κομμάτια του.

Η σχέση μας με τα παιδιά μας ξεκινά ουσιαστικά πριν από τη γέννησή τους... ή τη στιγμή που αναλαμβάνουμε την ευθύνη να δούμε τον εαυτό μας και τη σχέση που έχουμε με τα εσωτερικά μας μάτια. Από αυτή τη διαφορετική θέαση, ο χρόνος αντιστρέφεται, οι πραγματικότητες συγχέονται και τα γεγονότα αποκτούν άλλο νόημα στο συνολικό πάζλ της ζωής μας.

Οι περισσότεροι γονείς - όπως έχουμε μάθει και συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε - έχουν μόνο κοινωνικές, εγωικές σχέσεις με τα παιδιά τους, που αργά ή γρήγορα παρουσιάζουν διάφορα συμπτώματα: απομάκρυνση, αγεφύρωτες διαφορές, παραίτηση, αρρώστια, πόνο και πίκρα.

Κανείς δε «φταίει». Είναι άσκοπο και σπατάλη ενέργειας να ψάχνουμε «φταίχτες», κακοποιούς και ενόχους, καταλογίζοντας «ευθύνες» (ένας όρος που έχει κατακρεουργηθεί, ούτως ή άλλως), από τον παρόντα συλλογικό τρόπο σκέψης..

18 Ιουνίου 2014

Ναι, δεν είναι εύκολο!



Ναι, δεν θα πω ότι είναι εύκολο να κοιτάς μέσα σου, να μην βρίσκεις κατήγορους για την πραγματικότητα της ζωής σου, να μη χαρακώνεις με ενοχές τον εαυτό σου για τις ελλείψεις σου, να μην ψάχνεις φταίχτες για την κατάσταση της κοινωνίας και για όλα τα δεινά του κόσμου.

Ποτέ δεν θα ισχυριστώ αυτό που διαδίδει η νέα «θρησκεία» της «θετικής σκέψης», της άγνοιας εμποτισμένη με τόνους ασυνείδητου φόβου.

Αυτό που όχι μόνο θα ισχυριστώ αλλά και θα συνεχίζω να στηρίζω όμως, με πράξεις και με λόγια, είναι ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ άλλος δρόμος προς την αλήθεια.

Μια αλήθεια στρωμένη με άπειρα ψέματα, ακόμα περισσότερες εικονικές πραγματικότητες, που όμως διαφαίνεται, από ένα (δύσκολο) σημείο και μετά. Και η αλήθεια, πάντα σε απελευθερώνει… προσθέτει και ευθύνη να τη λειτουργήσεις, ενώ πριν έμενες στην ευκολία να κατηγορείς, να κρίνεις, να γκρινιάζεις και να παραμένεις στην πίκρα, στην αυτολύπηση και στην οργή.

17 Ιουνίου 2014

Γράμμα σε σένα που παραιτείσαι


Σκέφτομαι ότι δεν χρειάζεται καν να θέλεις να μιλήσεις εσύ... άλλωστε καταλαβαίνω το να μη θέλεις... Βλέπεις φιγούρες γύρω σου απρόσωπες, άχαρες, θολές εικόνες κούρασης, μαρασμού και ματαιότητας.

Μπορώ όμως να μιλήσω εγώ και εσύ μπορεί να διαβάσεις όποτε θέλεις... ούτε περιμένω απάντηση...

Δεν έχει καν σημασία τι έγινε, πόσα πήγαν στραβά, τι δεν έχεις, όλα όσα λείπουν, όσα θα ήθελες μα δεν κατάφερες ή δεν ήρθαν... τίποτα τέτοιο δεν έχει σημασία.

Το χρόνο σου να επανέλθεις τον έχεις...δικός σου είναι. Όμως δεν θα επανέλθεις μέσα από οτιδήποτε τέτοιο.

Παράλογη «λογική»


Μπερδεύουμε τον ορθολογισμό με τη λογική, υποθέτοντας ότι κατέχουμε τον ρεαλισμό. Παράλληλα, διακατεχόμαστε από συναισθηματική προσκόλληση, που μετατρέπει το φανταστικό σε πραγματικό.

Χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική, και σε κάποια σημεία της αντιστραμμένη παιδεία, για να είμαστε ικανοί να χρησιμοποιούμε τη λογική, που είναι ανώτερη λειτουργία.

Όταν αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πρακτικά και βιωματικά ότι δεν υπάρχει πουθενά στη ζωή μας αυτό που ονομάζουμε λογική (διότι αγνοούμε την ουσιαστική έννοια και σημασία της), αλλά παρακινούμαστε από τον παραλογισμό και την αχαλίνωτη φαντασία, σε ένα εντελώς ασυνείδητο επίπεδο σκέψης και ύπαρξης, τότε αρχίζουμε να κατανοούμε το μέγεθος της αυτό-επιβεβλημένης πλάνης μας.

16 Ιουνίου 2014

Ανατροπή


Είναι και δύσκολο, μα και όμορφο να μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου καθαρά, αληθινά και ταπεινά, χωρίς συναισθηματικές προσκολλήσεις και βίαιους χαρακτηρισμούς. Συχνά σε εκπλήσσει, αν και ίσως αργείς λίγο να τα καταλάβεις… είπαμε, είναι αποτέλεσμα εκπαίδευσης και εξάσκησης της «στενής» αμέτοχης παρακολούθησης που πλέον αισθάνεσαι να κάνεις με ασφάλεια.

Υπήρχε ένα τραγούδι όταν ήμουν μικρή, «If my friends could see me now», (αν μπορούσαν οι φίλοι μου να με δουν τώρα), που συχνά έρχεται στο μυαλό μου… όχι το τραγούδι, η φράση. Πολλοί δεν θα φαντάζονταν ποτέ, άλλοι δεν θα το πίστευαν, άλλοι θα απειλούνταν, άλλοι θα συμφωνούσαν με ευχάριστη έκπληξη, και πάει λέγοντας. Ο καλύτερος μου φίλος έχει γίνει προ πολλού ο εαυτός μου και έτσι χαμογελάω πονηρά και περιμένω την εξέλιξη.

13 Ιουνίου 2014

Παράλληλη ύπαρξη

Παραμένω καχύποπτη με οτιδήποτε αφαιρεί την ατομική ανθρώπινη δύναμη… ακόμα και όλα αυτά που φαίνονται «ακίνδυνα» ή «φυσιολογικά».

Παραμένω επίσης καχύποπτη με ό,τι φαίνεται να χαρίζει την αντίστοιχη δύναμη απλόχερα και «αλτρουιστικά».

Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, οι οποίες λειτουργούν με κρυμμένα χαρτιά.

Αναποδογυρίζοντας τον κόσμο εντελώς, ψάχνοντας αυτό που δεν φαίνεται να υπάρχει, ό,τι μοιάζει ουτοπικό ή παράλογο είναι το μόνο που είναι στέρεο και σταθερό.

Εδώ οι περιγραφές τελειώνουν και τα λόγια χάνουν το νόημά τους. Κι όμως… είναι το μόνο εργαλείο.

12 Ιουνίου 2014

Αυτιστική προσοχή



Δεν υπάρχει αυτός ο όρος φυσικά αλλά έχει νόημα όταν καταλάβουμε την ουσία του περιεχομένου του.

Αυτό το θέμα αναπτύχθηκε στους διαλόγους και θα συνεχιστεί με τους συν-διαλογιστές, που κατανοούν βιωματικά τον κώδικα επικοινωνίας που χρησιμοποιούμε, ερευνώντας παράλληλα τις έννοιες που υιοθετήσαμε αυθαίρετα στο παρελθόν.

Είναι πολλές οι πληροφορίες, θα αναφερθώ μόνο σε μερικά σημεία, τα οποία θα αναπτύξουμε στη συνέχεια, με τον καθένα ξεχωριστά, ξεκινώντας «ανάποδα», από τη μεγαλύτερη εικόνα, για να ταρακουνήσω το νου, για να μπορεί να απαλλαγεί πιο εύκολα από τα δεδομένα του.

6 Ιουνίου 2014

Τώρα και εύκολα!


Μάθαμε να θέλουμε γρήγορες λύσεις, άμεσες απαντήσεις. Αλλά η ζωή δεν λειτουργεί έτσι… κάτι που οι περισσότεροι αδυνατούν να διαπιστώσουν.

Φυσικά και μπορείς να τα βρεις αυτά. Δεν είναι δύσκολο. Τα πάντα μπορείς να βρεις πια στις καταναλωτικές μας σύγχρονες, Δυτικές κοινωνίες. Αυτό που δεν συνειδητοποιείς (κι έτσι ο καθένας πουλάει ό,τι σαβούρα θέλει) είναι ότι η ανάγκη σου και μόνο το κάνει αληθινό στα μάτια σου.

Έχει πολύ «πλάκα» να προσπαθείς να διαχωρίσεις τι είναι αληθινό και τι όχι σ’ αυτή τη ζωή. Οι περισσότεροι θα τρόμαζαν ανεπανόρθωτα στις πρώτες ενδείξεις της έκτασης της ύπνωσής τους. Δεν είναι τέτοιες έρευνες για όλους!

4 Ιουνίου 2014

Πού και πώς περιμένεις να δεις τον άστεγο;



Περιμένεις να τον δεις στα φανάρια, στο δρόμο, στα παγκάκια. Περιμένεις να τον δεις επαίτη, μίζερο και βρόμικο. Περιμένεις να φωνάζει το παρουσιαστικό του να τον λυπηθείς, να δείξεις ελεημοσύνη. Περιμένεις να έχει χάσει την αξιοπρέπειά του, να συμβιβάζεται και να σκύβει το κεφάλι.

Όλα αυτά τα θεωρείς φυσιολογικά, τα περιμένεις και σου δίνουν το δικαίωμα να συνεχίζεις να στηρίζεις τη δομή που έχεις καταχωρημένη στο νου σου.

Δεν θα δεις όμως τον άστεγο που χάκαρε τη ζωή του και τόλμησε να απαρνηθεί το σύστημα που τον θέλει δούλο. Μπορεί να τον εντοπίσεις, αλλά σίγουρα δεν θα τον αναγνωρίσεις, σε μεμονωμένες στιγμές της ζωής σου, που ο νους σου έχει ήδη ονομάσει «άσχετες φάσεις». Θα πρέπει, να έχεις πρώτα απεγκλωβιστεί ο ίδιος, από όλα όσα έχεις ονομάσει «σημαντικά» στη ζωή σου. Και δεν είναι βολικό να είσαι «άστεγος».