16 Οκτωβρίου 2013

Τι επιλέγουμε για τα παιδιά μας;


Για πολλούς, πιο μεγάλη σημασία έχει το ότι το unschooling ή homeschooling είναι παράνομο παρά το τι προσφέρουν πραγματικά στα παιδιά τους, μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος. Κάποιοι άλλοι ενδιαφέρονται περισσότερο για την ουσία της εκπαίδευσης των παιδιών τους, έχοντας αντιληφθεί ότι η παιδεία είναι ανεξάρτητη του υπάρχοντος εκπαιδευτικού συστήματος και ότι πολεμώντας κάτι, ενώ παραμένουν συμβιβασμένοι σε αυτό, δεν οδηγεί πουθενά. Για αυτούς γράφω!

Το αν θα επιλέξει κάποιος να απαλλάξει ή όχι το παιδί του από το σχολικό σύστημα, είναι τεράστια συζήτηση, χωρίς εύκολες απαντήσεις, που οφείλει να κάνει με τον εαυτό του. Είμαι όμως σίγουρη ότι οι περισσότεροι από μας, δεν θα επιλέγαμε αυτή την οδό, αν είχαμε άλλη, πιο δημιουργική εκδοχή.

Όμως το unschooling σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα από απλή μη συμμετοχή στο σχολείο. Η έννοια είναι ευρύτερη (ή θα έπρεπε να είναι) και αφορά τον από-προγραμματισμό μας, από κάθε είδους προγραμματισμούς που κρατάνε κλειστό και παγιδευμένο το νου μας και κατ’ επέκταση τον εαυτό μας. Διότι, αν δεν έχουμε οι ίδιοι απαλλαγεί απ’ όσα μας περιορίζουν, πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως μπορούμε να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό στα παιδιά μας;

12 Οκτωβρίου 2013

Δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι


Μας αρέσει να λέμε ότι όσο η μια πολικότητα, η αρνητική, αγριεύει, τόσο η άλλη η θετική αναδιπλώνεται και εμφανίζεται. Δεν νομίζω να αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι τι ακριβώς σημαίνει αυτό (και στις δυο πλευρές). Τις τελευταίες μέρες είχα την ευκαιρία να το ζήσω και να το διαπιστώσω όλο αυτό, σε όλο του το μεγαλείο.

Το σύστημα, σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς του, καθημερινά χειροτερεύει, ξεπερνά τα όρια επικίνδυνα, και με θράσος επιμένει να αδικεί, να αρπάζει, να εξευτελίζει τον άνθρωπο και την ίδια τη ζωή. Η πιο πρόσφατη μου εμπειρία αφορούσε το σύστημα «υγείας», το οποίο έχει καταντήσει σύστημα εμπορίου, διαφθοράς και εκμετάλλευσης του ανθρώπου, της τεχνολογίας… και αναφέρομαι στον ιδιωτικό τομέα. Αν υπάρξει ανάγκη και λόγος θα αναφερθώ μελλοντικά με συγκεκριμένα γεγονότα, ονόματα και πρακτικές που είδα, άκουσα, βίωσα η ίδια…

7 Οκτωβρίου 2013

Ντρέπομαι…

Ντρέπομαι που ανήκω σε αυτή τη γενιά που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει την τεράστια ευθύνη που έχει απέναντι στην ίδια τη ζωή, τη συνέχιση, τα παιδιά, την ύπαρξη.

Θυμώνω και αηδιάζω με τα ψεύτικα λόγια «ενδιαφέροντος», «ανάπτυξης» και «επένδυσης» που είναι μεγάλα αλλά κούφια, φανταχτερά αλλά άδεια από συνέπεια, ευθύνη και ανάλογη δράση.

Λυπάμαι που ακόμα ζει και βασιλεύει το σύστημα του προσωπικού κέρδους, της άγνοιας και της τεράστιας παραπληροφόρησης.

Αγωνιώ για την παρατεταμένη αδράνεια, τον ανίσχυρο πανικό που ακινητοποιούν τον κατά τα άλλα ασύλληπτο δυναμισμό της ατομικότητας.

Ντρέπομαι για τα ψεύτικα ιδανικά που παρορμητικά μεταφέρουμε στα παιδιά μας, όντας ένοχοι, μικροί και αποπλανημένα πρόβατα στο ισχυροφανές σύστημα υποδούλωσής μας.