Είναι ο δυσκολότερος και ο σπουδαιότερος ρόλος που αναλαμβάνουμε ποτέ, είτε αισθανόμαστε και συνειδητοποιούμε την ευθύνη είτε όχι.
Σιχαίνομαι τις συμβουλές και απεχθάνομαι τα άρθρα και τις διδαχές συγκεκριμένων πρακτικών «κάνε αυτό, μην κάνεις το άλλο» που έχουν ως βάση τους το φόβο και τις ενοχές. Απεχθάνομαι επίσης τις γενικεύσεις και τις κατηγοριοποιήσεις με ανάλογα συμπεράσματα – θεωρίες, από θεωρητικούς. Αντιθέτως, σέβομαι και δίνω σημασία σε προσωπικές διαπιστώσεις, απόψεις μέσα από τη βάσανο του προσωπικού βιώματος, που θεωρώ ότι είναι και ο μόνος δάσκαλος τελικά, ειδικά αν αυτό παντρεύεται με πληροφόρηση, έρευνα, αμφισβήτηση ιδεών και δεδομένων.
Σκοπός μου επομένως είναι να δώσω κάποιες σκέψεις, τροφή για σκέψη περισσότερο, που ο καθένας, ανάλογα με την διεύρυνση της συνειδητότητάς του, θα αξιοποιήσει ανάλογα.